Het eerste is vaak moeilijk. “Past precies”, zou je zeggen. Want het begin is meestal zwaarder als verderop. Er zit inderdaad wel een logische opbouw in veel dingen.
Neem bijvoorbeeld het maken van een column. Als je aan het begin van de maand al vast eens denkt over het volgende Appèl, dan moet er toch weer een column uit de pen komen, of uit de computer. Dus in het begin kun je je soms wel eens afvragen wat er nu weer in moet. Maar als je het thema na verloop van tijd enigszins in je hoofd hebt, gaat het vormgeven meestal meer vanzelf. Je probeert wat leuke, soms wel dubbelzinnige termen te gebruiken. Want mijn mening is dat we in ons christenleven best een lach of een glimlach mogen laten zien. Heeft een ander er ook wat aan, toch?
En naarmate je het verhaal opschrijft, of al eerder, denk je in het achterhoofd aan de boodschap die je er mee door wilt geven aan de lezer. Een waardevolle, zo niet geestelijke boodschap. Mogelijk naar eigen inzicht, maar wel bijbels verantwoord natuurlijk.
In het begin, ongeveer 7 jaar geleden, toen ik gevraagd werd, waren mijn gedachten: Wat krijgen we nou? Waarom ik? Maar na een poosje besloot ik het te gaan doen.
En wat ik nou het mooie van alles vind, dat ik er duidelijk in werd bevestigd. Zo zie ik het zelf tenminste. Op de bewuste dag toen ik het besluit genomen had om columns te willen gaan schrijven voor Appèl, was er een workshop in Stede Broek. In de bibliotheek daar, over het schrijven van columns, want het had mijn interesse.
Ik had me er voor ingeschreven, maar het was vol, er was geen plaats meer. Jammer, maar niks aan te doen. Het verbaasde me dan ook nogal toen om kwart over zes de telefoon ging en er gezegd werd dat er onverwachts nog plaats was voor 1 persoon. En of ik nog wilde en kon komen. De avond begon om half acht en ik was er. Iedereen zal zoiets waarschijnlijk verschillend opvatten. Maar zoals gezegd, zag ik dit als een bevestiging dat mijn keus om columns te gaan schrijven voor Appèl de goede is geweest.
Ik zag het als een taak die op mijn weg kwam. Misschien dat er nu iemand komt die het overneemt.
Want nu, na die jaren is het tijd voor een frisse wind.
En met die frisse wind is het hopelijk net als met de Heilige Geest:
Je kunt hem niet zien, maar wel merken.

Jacob